O Ιθακήσιος Δρ Άρης Τρίτσης, μαζί με τον επίκουρο καθηγητή, Κώστα Τάσση, «χαρτογράφησαν» τρισδιάστατα ένα μεσοαστρικό μοριακό νέφος αερίων και σκόνης. Εν ολίγοις, μια περιοχή όπου γεννιούνται νέα άστρα. Η ανακάλυψή τους δημοσιεύτηκε το 2018 στο έγκριτο περιοδικό Science.
Ως συνέπεια είναι η Ευρωπαϊκή Αστρονομική Εταιρία να του απονείμει το βραβείο «MERAC» για την καλύτερη διδακτορική διατριβή στη Θεωρητική Αστροφυσική την τελευταία τριετία (δείτε εδώ https://eas.unige.ch/merac_prizes.jsp). Αναντίρρητα, το βραβείο αποτελεί την ύψιστη διάκριση της Ευρωπαϊκής Αστρονομικής κοινότητας για σπουδές διδακτορικού επιπέδου.
Η νέα ανακάλυψη των Τρίτση, Τάσση παρουσιάζει ότι το μαγνητικό πεδίο του νέφους δονείται σαν να παράγει ήχο, αποκάλυψη που ανοίγει τον δρόμο για την επίλυση ενός από τα μεγαλύτερα μυστήρια στην αστροφυσική.
Οι σπουδές του Ιθακήσιου Άρη Τρίτση
Ο Ιθακήσιος σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και πήρε μεταπτυχιακό στην Αστροφυσική από το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου, το 2013 και το 2017 έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, υπό την επίβλεψη του Κώστα Τάσση.
Είναι μεταδιδακτορικός υπότροφος στη Σχολή Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας (ANU) στην Καμπέρα, στο Αστεροσκοπείο του Βουνού Στρόμλο, και εργάζεται στην ερευνητική ομάδα του Κρίστοφ Φέντεραθ (Cristoph Federrath).
Η μελέτη του νέφους “Μούσκα”
Πρωτοπόρησαν οι δύο Έλληνων ερευνητές, καθώς μελέτησαν την περίπτωση του Μούσκα (Musca), ενός μεγάλου απομονωμένου νέφους, ορατού από το νότιο ημισφαίριο της Γης, που μοιάζει στον ουρανό με λεπτό κύλινδρο σαν βελόνα. Το νέφος αποτελείται, κυρίως, από μοριακό υδρογόνο και βρίσκεται σε απόσταση 570 ετών φωτός από τη Γη.
«Το Μούσκα είναι το μεγαλύτερο αντικείμενο στον Γαλαξία που πάλλεται ολόκληρο», ανέφερε ο Άρης Τρίτσης και εξήγησε: «Η γνώση του τρισδιάστατου σχήματος των νεφών θα βελτιώσει σημαντικά την κατανόησή μας γι’ αυτά τα «μαιευτήρια» άστρων και τη γέννηση του δικού μας ηλιακού συστήματος. Το Μούσκα μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί ως «εργαστήριο» για τον έλεγχο των θεωριών σχετικά με τον σχηματισμό των άστρων και της σκόνης».
Η πρωτοποριακή ερευνητική εργασία χρηματοδοτήθηκε από ευρωπαϊκά προγράμματα (FP7 Marie Curie, ERC-CoG και REGPOT) και έκανε χρήση του υπερ-υπολογιστή Metropolis HPC στο Κέντρο Κβαντικής Πολυπλοκότητας και Νανοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
